Chantal Blaak na Nederlands nu ook wereldkampioene
Niet de gedoodverfde Nederlandse topfavorieten Anna van der Breggen, Marianne Vos of Annemiek van Vleuten, maar wel Chantal Blaak snelde naar de regenboogtitel in Bergen. De renster van Boels-Dolmans en regerende Nederlandse kampioene, eerder in de race ten val gekomen, knalde op zes kilometer van de streep naar het goud.
Geen dreigend wolkendek en regen zoals de voorbije dagen, maar wel een zonnig nazomergevoel zorgden bij de start voor een leuke sfeer. Sara Penton liet de eerste aanval van de namiddag optekenen en reed zo’n veertig kilometer in haar eentje aan de leiding. De Britse Melissa Lowther slaagde erin de kloof naar Penton te overbruggen en liet de Zweedse ook meteen ter plaatse. Lowther ging nog even door, maar op iets minder dan honderd kilometer van de streep was de hergroepering een feit.
De Belgische ploeg verloor intussen Jessy Druyts bij een val. “Bij de eerste klim kwam ik bij een opstropping ten val en kwam ik op mijn reeds geteisterde pols terecht. Volgens de dokter is er geen breuk mee gemoeid, maar dit is toch wel de grootste pech van mijn leven.” Ook Kelly Van den Steen ging bij een afdaling aan 70 kilometer per uur onderuit. Ze kwam er nog relatief goed van af, al wordt wel gevreesd voor een lichte hersenschudding.
Duyck enige Belgische aan de finish
En dan waren er nog Jolien D’hoore en Ann-Sophie Duyck. De Belgische kampioene kende een totale offday en staakte de strijd. “Ik wist vooraf natuurlijk wel dat dit niet mijn parcours was, maar bovendien kende ik ook een slechte dag. Vandaag ben ik tegen mijn beperkingen aangereden. Ik weet nu al dat ik volgend jaar op een nog zwaarder WK-parcours in Innsbruck niets kan gaan uitrichten”, klonk de ontgoocheling. Ann-Sophie Duyck reed de wedstrijd als enige Belgische uit en eindigde op de 29ste plaats. “Ik heb gedaan wat ik kon op dit parcours en kan in de gegeven omstandigheden niet ontevreden zijn. Met de ploeg waren we veel te snel verzwakt om ons plan naar behoren te kunnen uitvoeren.”
In de aanloop naar de finale vormde zich een leidend viertal met Lucinda Brand, Amy Pieters, Gracie Elvin en Hannah Barnes, maar bij aanvang van het laatste koersuur viel alles te herdoen. Toen was het de beurt aan Janneke Ensing, Elise Delzenne, Amanda Spratt en Dani King om een versnelling hoger te schakelen, maar toen Anna van der Breggen zich met de debatten begon te moeien, vormde zich een leidend twaalftal. Uit deze groep kwam een vlucht tot stand met Blaak, Barnes en Cordon.
Bij de laatste beklimming van Salmon Hill gooide Niewiadoma haar kaarten op tafel. Samen met Van Vleuten, Van der Breggen en Garfoot kwam ze bij de kopgroep. Blaak had het moeilijk in het zicht van de top, maar beet door. Op zes kilometer van de streep was één demarrage voldoende om haar rush richting wereldtitel in te zetten. Achter haar kwam alles nog samen. Katrin Garfoot snelde naar het zilver, het brons was voor de uittredende wereldkampioene Amalie Dideriksen. Van Vleuten werd vierde, Van der Breggen achtste.
Chantal Blaak wist nauwelijks blijf met haar vreugde. “In de slotronde heb ik geen overleg meer gepleegd met mijn Nederlandse ploeggenoten. We wisten goed wat we moesten doen. Annemiek ging als eerste aan, iedereen volgde. Daarna vond ik een goed moment om een versnelling te plaatsen. Ik voelde een aarzeling bij de rest. Van dan af zat er niets anders op dan alles te geven. Dit is nu al een jaar om nooit te vergeten. Eerst Nederlands kampioen, nu wereldkampioen. Ongelofelijk.”
Foto MVH
Top 10: 1. Chantal Blaak (Ned) 152,8 km/4u06:30 (gem. 37,193 km/u); 2. Katrin Garfoot (Aus) 0:28; 3. Amalie Dideriksen (Den); 4. Annemiek van Vleuten (Ned); 5. Katarzyna Niewiadoma (Pol); 6. Christine Majerus (Lux); 7. Susanne Andersen (Nor); 8. Anna van der Breggen (Ned); 9. Emilia Fahlin (Zwe); 10. Elena Cecchini (Ita);… 29. Ann-Sophie Duyck.
