Nicky Degrendele snelt naar wereldtitel keirin

Apeldoorn 2018 gaat de geschiedenis in als het WK waarop Nicky Degrendele op 21-jarige leeftijd haar eerste wereldtitel bij de elite veroverde. Vier jaar na haar regenboogtrui bij de junioren en één jaar na het brons van Hong Kong sprintte ze op het Nederlandse ovaal met duidelijk verschil naar winst in de keirin.

Degrendele lootte positie twee voor de eindstrijd en kwam zo tussen de Nederlandse dames Laurine van Riessen en Shanne Braspennincx te zitten. Op het moment dat de derny van de baan ging, liet Braspennincx vrij veel ruimte ten opzichte van Van Riessen en Degrendele. Terwijl topfavoriete Kristina Vogel tevergeefs probeerde om vanuit de achtergrond op te schuiven, ging Degrendele van heel ver aan. Ze hield haar inspanning vol en niemand geraakte in de buurt. Wai Sze Lee uit Hong Kong en de Litouwse Simona Krupeckaite hielden het Nederlandse duo en Vogel van het podium.

“Onbeschrijflijk”, zei de zeer geëmotioneerde Degrendele in een eerste reactie. “Ik zag dat er achter mij een kloof was, ik ben gegaan en kon blijven gaan. Voor de rest weet ik nauwelijks nog hoe alles precies is verlopen. Hier heb ik zo hard voor gewerkt, dat loont nu. Het echte besef zal de komende dagen nog moeten komen. Jolien en Lotte konden hun regenboogtrui in de ploegkoers jammer genoeg niet verdedigen, ik ben echt heel blij dat ik België toch opnieuw een wereldtitel heb kunnen bezorgen.”

Het was het slotakkoord van een zo goed als perfect verlopen tornooi. In haar reeks van de eerste ronde sprintte Degrendele met overmacht naar de overwinning, de rest volgde op minstens twee lengten. In de halve finales zat onder meer Vogel in haar reeks. Die lootte de koppositie, met Degrendele op twee. Bij het aangaan van de sprint werd ze even teruggedrongen naar plaats vier, maar al snel zocht ze opnieuw het wiel van Vogel op en in het spoor van de Duitse werd ze gemakkelijk tweede.

Jolien D’hoore slechts tiende in puntenkoers, derde wereldtitel Wild

Jolien D’hoore kon in de puntenkoers geen vervolg breien aan haar sterke scratch, waarin ze aan het begin van het WK tweede was geworden. Ze sprokkelde wel wat punten in de eerste sprints, maar daarna kon ze zich eigenlijk voor geen enkele sprint kansrijk positioneren. De slotsprint, goed voor dubbele punten, zette ze wel nog naar haar hand, maar aangezien net voordien negen rensters een bonusronde en de bijbehorende twintig punten hadden genomen, leverde het haar niet meer dan een tiende plaats op.

“De benen waren niet goed genoeg om mee te spelen voor de medailles”, luidde haar eerlijke conclusie. “Ik had ervoor gekozen om één tand groter te rijden dan in het verleden en dat was achteraf bekeken misschien een foute keuze. Dit is een WK en iedereen zit op topniveau, dan hangt het af van details. Deze keer viel zo’n detail in mijn nadeel uit. Jammer, maar ik kan er niets meer aan veranderen.”

In de strijd om het goud stond er geen maat op Kirsten Wild. De Nederlandse overklaste iedereen in de sprints, neutraliseerde ook enkele gevaarlijke aanvalspogingen van onder meer titelverdedigster Elinor Barker en greep zo na de scratch en het omnium haar derde wereldtitel van deze week. De Amerikaanse Jennifer Valente en de Canadese Jasmin Duehring veroverden respectievelijk zilver en brons.

Foto's MVH