Maud Kaptheijns is voorlopig dominant in de Superprestige Ladies Trophy. Nadat ze al duidelijk de beste was in Gieten deed ze dat nu in Zonhoven nog eens dunnetjes over. Sanne Cant zag een knappe remonte beloond met de tweede plaats, Nikki Brammeier finishte als derde.
De start leek wel een kopie van wat zich zaterdag in Kruibeke had afgespeeld. Kaptheijns nam ook nu de beste start, Katherine Compton leek de enige die de vroeg ontstane kloof kon overbruggen. De Amerikaanse kampioene kreeg echter af te rekenen met ademhalingsproblemen en kon haar inspanning niet doorzetten. Ze kon niet anders dan de schade beperken en zou uiteindelijk als zevende finishen.
Voor Kaptheijns lag de weg naar een tweede overwinning in de Ladies Trophy ondertussen helemaal open. Nikki Brammeier reed rond op de tweede plaats, maar halverwege de wedstrijd was dat wel al met een achterstand van een halve minuut. Verschil dat vervolgens alleen maar verder opliep. De Britse kon die tweede plaats bovendien niet vasthouden. Sanne Cant, op zeker moment weggezakt naar de achtste plaats, pakte immers uit met een sterke remonte in de tweede wedstrijdhelft. De wereldkampioene ging de slotronde in als vierde, maar ging daarin eerst voorbij Annemarie Worst naar plaats drie. Even later moest ook Brammeier toezien hoe Cant haar voorbijreed.
“Ik sta er zelf een beetje van te kijken”, stelde Kaptheijns na haar twee op twee in de Superprestige Ladies Trophy. “Winnen in Gieten, in eigen land, was al mooi. Zegevieren in de Zonhovense Kuil is nog mooier wat mij betreft. Ik rijd natuurlijk graag in het zand en word er ook steeds beter in, vooral dankzij core training. Eigenlijk heb ik me hier drie kwartier lang geamuseerd. Met twee zeges op zak wordt deze trofee stilaan een hoofddoel, al hoop ik tegen de kampioenschappen nog beter te worden en dan worden dat uiteraard ook heel belangrijke afspraken.”
“Na enkele ronden dacht ik dat ik misschien beter kon gaan douchen”, zei Cant. “In de tweede ronde vielen ze voor mij in de zandkuil, door een stuiterende fiets moest ik er zelf ook bij gaan liggen. Het gevolg was dat ik enkele plaatsen verloor en op een aantal stroken veel te snel moest beginnen lopen doordat de meisjes voor mij ook van de fiets moesten. Pas toen ik in de slotronden alleen kwam te zitten, mijn eigen lijnen kon kiezen en op techniek langer op de fiets kon blijven, kon ik goed opschuiven. Dat leverde nog een mooie tweede plaats op, maar ik voel toch dat ik nog altijd niet in orde ben. Een hele ronde vol doorgaan lukt niet op dit moment. Ik moet op mijn techniek teren en recupereren in de langere rechte stroken.”
Top 10: 1. Maud Kaptheijns (Ned/Crelan-Charles) 45:49; 2. Sanne Cant 1:08; 3. Nikki Brammeier (GBr) 1:15; 4. Annemarie Worst (Ned) 1:24; 5. Ellen Van Loy 1:40; 6. Alice Maria Arzuffi (Ita) 1:56; 7. Katherine Compton (USA) 2:28; 8. Ceylin del Carmen Alvarado (Ned) 3:00; 9. Laura Verdonschot 3:11; 10. Elle Anderson (USA) 3:23.
