D'hoore en Kopecky grijpen autoritair wereldtitel ploegkoers
Nadat ze eerder al de eerste Europese kampioenen werden, grepen Jolien D’hoore en Lotte Kopecky in Hongkong nu ook de allereerste wereldtitel ploegkoers. Ze reden autoritair naar het goud en verwezen Groot-Brittannië (Elinor Barker en Emily Nelson) en Australië (Amy Cure en Alexandra Manly) naar de dichtste ereplaatsen.
Als Europese kampioenen behoorde het Belgische duo sowieso tot de favorieten, al was het ook even afwachten hoe bijvoorbeeld Australië en de Verenigde Staten voor de dag zouden komen. Al heel snel in de wedstrijd bleek dat D’hoore en Kopecky vooral met de Britse en de Australische dames rekening moesten houden. Enkel in het begin kon het Belgische koppel één keer geen punten sprokkelen, voor de rest reden D’hoore en Kopecky een heel attente wedstrijd. Nooit zakten ze uit de top vijf in het peloton, technisch waren ze beter dan de meeste andere duo’s.
Na de vierde sprint pakten de Belgische dames voor het eerst de leiding, vervolgens verdedigden ze die leidersplaats met verve. Mede als gevolg van twee valpartijen moesten de Australische vrouwen hun hoop op de wereldtitel in de slotfase opgeven, het Britse duo bleef wel tot helemaal op het einde in de buurt. In de op twee na laatste sprint werd Kopecky na het hinderen van haar Britse tegenstandster een plaats teruggezet, waardoor het verschil amper twee punten bedroeg. De manier waarop D’hoore vervolgens echter de laatste twee sprints naar haar hand zette, liet er geen twijfel over bestaan dat zij en Kopecky terecht met de wereldtitel aan de haal gingen.
“Ik verwachtte wel dat het op de sprints zou aankomen”, zei D’hoore in een eerste reactie. “We probeerden ons dan ook constant voorin te positioneren om alle sprints te kunnen aangaan. Bij momenten was het zwaar want het is niet evident om elke keer weer vol mee te sprinten, maar als ik dan naar de gezichten rondom mij keek, zag ik dat iedereen serieus aan het afzien was. Ik en Lotte vormen echt wel een perfect team. We voelen mekaar uitstekend aan, zij is iets meer hardrijdster terwijl ik een beetje meer sprintsnelheid heb. De ideale combinatie, zeg maar.”
Kopecky kende tijdens de ploegkoers een hachelijk moment toen ze maar net een valpartij kon ontwijken. “Ik zag een Australische tegen de grond gaan en moest heel snel beslissen. Ik had niet echt meer de tijd om naar boven te sturen en daarom dook ik naar beneden en moest ik hopen dat ik de naar beneden schuivende fiets kon ontwijken. Het is bijna een wonder dat het lukte.”
Foto MVH
