Jolien D'hoore: "Overstap naar Boels-Dolmans voelt aan als thuiskomen"
Begin oktober raakte bekend dat Jolien D’hoore volgend seizoen bij het beste team van de wereld zal koersen. Want dat is Boels-Dolmans met olympisch en wereldkampioene Anna van der Breggen op één. De leading lady van het Belgische vrouwenwielrennen zal ook volgend jaar weg en piste blijven combineren.
Boels-Dolmans is al zeven jaar aanwezig in het vrouwenpeloton, al was de volgorde van de sponsornamen in beginjaar 2012 nog omgekeerd. Toen reed Lieselot Decroix in de oranje getinte outfit, de twee volgende seizoenen deed ook Jessie Daams dat. En nu is er dus Jolien D’hoore. “We zijn nadrukkelijk in België actief en daarom waren we echt wel op zoek naar een sterke Belgische inbreng voor ons team”, vertelt Pierre Boels, de CEO van het gelijknamige verhuurbedrijf. “Zelf woon ik bovendien al 25 jaar in België. Dus ik weet onderhand al heel goed hoe die wielercultuur leeft in Vlaanderen. Dit alles heeft de honger aangewakkerd om Jolien naar onze ploeg te halen. Ik gaf onze ploegmanager Danny Stam de opdracht om de contacten met Jolien te leggen. En dat is vrij snel gelukt.”
“Als je een aanbieding krijgt van een ploeg als Boels-Dolmans moet je die altijd in overweging nemen, maar ook de gesprekken verliepen heel vlot”, stelt D’hoore zelf. “De visie van de ploeg is ook mijn visie en omgekeerd. Het is het totaalpakket dat telt. Dat stemt me helemaal tevreden.”
Waarom verliet je Mitchelton-Scott, toch ook een team uit de wereldtop?
Jolien D’hoore: “Ik heb er één jaar gereden en het was er allemaal tiptop in orde, een professionele ploeg waardig. Ik heb er in de zware wedstrijden ook veel in dienst moeten rijden van Annemiek van Vleuten. Dat heeft me ongetwijfeld sterker gemaakt. Maar wie zich kan verbeteren bij een ploeg als Boels-Dolmans, mag niet twijfelen. Bij mijn nieuwe ploeg zal ik meer tot mijn recht kunnen komen. En dan vooral als het op sprinten aankomt.”
Nochtans, met gewezen wereldkampioene Amalie Dideriksen en Amy Pieters telt de ploeg nog twee topsprinters.
“Dat klopt, maar Boels-Dolmans staat gekend als een ploeg waar iedereen werkt voor elkaar en waar successen elkaar worden gegund. Er is gedurende het hele jaar niet één kopvrouw. Het is een hele ploeg die wint. Ze staan al jaren aan de top van de wereld. Het zijn allemaal toppers en ze hebben ook de wereldkampioene in huis. Het is bovendien de allereerste keer dat ik op de weg in de ploeg van de draagster van de regenboogtrui zal koersen.”
Zal er in vergelijking met voorgaande jaren niet nog meer druk op je schouders komen?
“Ik ben het intussen al gewoon om met een favorietenrol te moeten omgaan. Druk is iets wat je jezelf oplegt. Ik heb het ook nodig om te presteren. Maar ik voel nu niet meer druk dan anders. Anna van der Breggen, Chantal Blaak en Amy Pieters zijn leeftijdsgenoten en toppers. We kunnen leren van elkaar. Ik koers al tegen hen van bij de jeugd. Zo onbekend zijn we niet voor elkaar. Dat moet ons sowieso sterk kunnen maken. Ik voel het zelfs aan als thuiskomen. De voorbije jaren reed ik voor een Britse en een Australische ploeg. Daar moest ik geen Vlaams spreken, dat zal nu wel kunnen.”
De Ronde van Vlaanderen blijft ook in 2019 een uitgesproken ambitie?
“Het is een koers die ieder jaar in mijn hoofd speelt. En bij mij nog iets meer dan bij andere rensters want ik woon in de streek waar de Ronde passeert. Veel hangt af van het koersverloop. Dat valt moeilijk te voorspellen. Nu ik deel uitmaak van de sterkste ploeg denk ik wel dat ik er voordeel kan uithalen. Het blijft sowieso één van mijn grote doelen. Dit samen met de andere voorjaarsklassiekers in België en Nederland. Het WK in Yorkshire zal ik dan weer niet rijden. Ik ken het parcours en reed er in het verleden ook al wedstrijden. Te zwaar, niet mijn ding.”
En dit blijf je allemaal combineren met de piste?
“Inderdaad, de twee combineren maakt me sterker. De weg is niet ondergeschikt aan de piste en omgekeerd. De komende weken of maanden focus ik wel op de piste. Ik kom aan de start van de vier resterende wedstrijden in de Wereldbeker. Dat zijn Berlijn (van 30 november tot 2 december), Londen (14-16 december), Cambridge in Nieuw-Zeeland (18-20 januari) en Hongkong (25-27 januari). Ik zal er telkens de ploegkoers rijden met Lotte Kopecky. Dit allemaal als voorbereiding op het wereldkampioenschap dat van 27 februari tot 3 maart plaatsvindt in het Poolse Pruszkow. Met Lotte wil ik een tweede keer wereldkampioene worden in de ploegkoers.”
En op langere termijn speelt Tokio 2020 in je hoofd?
“Een tweede olympische medaille pakken blijft inderdaad een immens doel. Alleen mag het brons nu goud worden. Ik zal er in Tokio dertig zijn en weet nog niet wat het daarna zal worden. Ik ben op dit moment nog niet bezig met het einde van mijn carrière.”
