Chantal Blaak heeft in eigen land de Amstel Gold Race op haar erelijst gezet. De wereldkampioene bleef na een lange vlucht met acht in volle finale over met Lucinda Brand en Amanda Spratt. In de sprint was Blaak oppermachtig.
Met 117 kilometer is de Gold Race een van de kortere wedstrijden in de Women’s World Tour, maar daarin zitten dan wel 17 hellingen waaronder vier keer de Cauberg. Een zware opdracht dus en in het eerste wedstrijduur durfde niemand het aan om een aanvalspoging op te zetten, al was er na goed dertig kilometer wel even opschudding toen Anna van der Breggen, de winnares van vorig jaar, en Nathalie Bex tegen de grond gingen. Even later kreeg met Kasia Niewiadoma (lekke band) nog een andere favoriete met pech af te rekenen.
Voor een eerste grote schifting was het wachten tot de Keutenberg iets voor half koers. Op de steilste stroken tot 22 procent brak het peloton in drie stukken, in het eerste deel zaten ongeveer 40 rensters die snel een voorsprong van 50 seconden verzamelden. Daaruit versnelden dan Chantal Blaak, Amanda Spratt, Lucinda Brand, Alexis Ryan, Lotta Lepistö, Audrey Cordon-Ragot, Riejanne Markus en Giorgia Bronzini. De acht uit acht verschillende ploegen werkten uitstekend samen, in het peloton ging de vaart eruit en met veertig kilometer te gaan had de kopgroep 2:35 voorsprong. Het vooraan niet vertegenwoordigde Movistar probeerde nog wel even om de situatie recht te zetten, maar meer dan de achterstand een beetje reduceren zat er niet in.
Bij de voorlaatste beklimming van de Cauberg versnelde Blaak, de wereldkampioene kreeg enkel nog Ryan en Spratt mee. De verstandhouding was echter niet optimaal en in de afdaling konden ook Brand, Markus en Cordon-Ragot opnieuw aanpikken. Ander gevolg was dat ook het eerste peloton kon naderen. Toen het verschil was gedaald tot iets meer dan een minuut, legden de ploeggenotes van Brand de boel echter stil op de smalle aanloop naar Bemelerberg.
Met de zes leidsters ging het dan ook richting laatste keer Cauberg, na een valpartij in de voorgaande ronde overigens via de weg van 2017. Net aan de voet sloten Lepistö en Bronzini nog heel even opnieuw aan. Spratt, Blaak en Brand hadden nog het meeste over en reden de rest uit het wiel. Bij het aangaan van de sprint ving Blaak Brand gemakkelijk op en ze won met meerdere fietslengten verschil.
“Ik en Lucinda kennen elkaar door en door, ik wist dat ze het op die manier moest proberen en dat het aan mij was om haar op te vangen”, zei Blaak. “Toen we met zijn drieën overbleven, wist ik me vrij zegezeker. Voordien niet, want ook Ryan is heel snel aan de meet. Bij mijn aanval op de Cauberg een ronde eerder had ik wel gevoeld dat ik zeker een van de sterkste rensters was in de kopgroep, maar je moet het nog altijd afmaken. Dit is sowieso een van mijn mooiste zeges ooit. Voor het seizoen had ik al gezegd dat ik me een waardige wereldkampioene wilde tonen. Dat was al aardig gelukt, maar die ene grote overwinning miste ik nog. Ik had me eerst gefocust op de Ronde van Vlaanderen, maar daar was mijn ploeggenote Anna van der Breggen echt super. Nu is het de Amstel Gold Race geworden en dat is ook een hele mooie om op je palmares te hebben.”
Top 10: 1. Chantal Blaak (Ned/Boels Dolmans) 117 km/3u24:17 (gem. 34,33 km/u); 2. Lucinda Brand (Ned); 3. Amanda Spratt (Aus) 0:03; 4. Riejanne Markus (Ned) 0:04; 5. Alexis Ryan (USA) 0:06; 6. Audrey Cordon-Ragot (Fra) 0:14; 7. Giorgia Bronzini (Ita) 0:41; 8. Lotta Lepistö (Fin) 0:56; 9. Eugenia Bujak (Pol) 1:30; 10. Marianne Vos (Ned).
