Giro Rosa, de zwaarste maar ook mooiste rittenwedstrijd van het jaar
Normaal gezien stond de Giro Rosa dit jaar niet op mijn programma en zou ik met de nationale ploeg in Krasna Lipa van start gaan. Dat zou mijn eerste rondje worden in meer dan een jaar. Perfect om nog wat koersritme op te doen. Zes dagen voor de Giro kreeg ik echter een berichtje van de ploeg dat ik toch naar Italië mocht vertrekken. Dit had ik niet zien aankomen. Na een gesprek met mijn trainer Dirk Onghena, die mij van ver heeft teruggebracht, was ik eigenlijk toch wel heel blij dat ik alsnog naar de Giro mocht.
Zonder specifieke voorbereiding en zonder druk vertrok ik naar Italië. Hier zou ik zeker sterker uitkomen, want in de Giro wordt er elke dag van start tot aankomst gevlamd. Je kunt dit met geen enkele andere koers vergelijken. Ik wist gelukkig wat er me te wachten stond, want ik startte al voor de vierde maal. Mijn eerste Giro was met Lotto, toen hadden we met Emma Pooley iemand die voor het eindklassement zou gaan. We wonnen met haar drie ritten en het bergklassement, tijdens de laatste rit moest ik haar van heel ver terugbrengen omdat ze gelost was in de tunnels. Ik heb toen een lange tijdrit uit mijn benen geperst om haar terug te brengen en haar af te zetten aan de slotklim. Het was een lange klim en ik dacht dat ik niet meer boven zou geraken, maar toen ik de top bereikte en zag dat Emma gewonnen had, was dat echt het mooiste moment van mijn eerste Giro.
Dit jaar begon de Giro met een ploegentijdrit, direct een zware opdracht voor mij. Mijn ploeggenoten waren allemaal in topvorm, dus ik wist al na de verkenning dat ik het heel lastig zou krijgen. Merci teammies!
Als Italiaanse ploeg in de Giro starten is zo speciaal en met Marta Bastianelli en Chloe Hosking hadden we twee toppers die kans maakten op een mooie overwinning in een van de massasprints. Dat lukte jammer genoeg niet, al was er wel een mooie tweede plaats voor Marta achter ‘the Belgian bullet’ Jolien D’hoore die niet te kloppen was in de sprint. Sterk, maatje!
Jammer genoeg kwam ik al in de tweede rit ten val, waarna ik te veel last had en tijdens de zesde rit besliste ik om te stoppen. Toch ben ik weer wat sterker geworden en kijk ik uit naar het laatste deel van het seizoen.
Ciao tutti!
Anisha Vekemans
Foto Paul Hinninck
