Evelyn Arys houdt wielersport voor bekeken
Op amper 25-jarige leeftijd heeft Evelyn Arys beslist om definitief te stoppen met wielrennen. Een chronische zitvlakblessure waarmee ze al sinds 2014 op de sukkel is, ligt aan de basis van die beslissing. Van haar ploeg Topsport Vlaanderen-Etixx-Guill d’Or had ze alle tijd gekregen om eventueel alsnog te kunnen doorgaan – Arys stond bij aanvang van het seizoen ook nog op de bij de UCI ingediende rennerslijst – maar de Oost-Vlaamse kon uiteindelijk niet anders dan de handdoek gooien. De Madrid Challenge by La Vuelta van vorig seizoen was haar laatste wedstrijd.
Haar grootste successen boekte Arys, die bij de jeugd uitblonk met onder meer drie opeenvolgende Belgische titels op de weg, in 2011 met de nationale titel in Hooglede-Gits en een jaar later met de Europese titel bij de beloften in het Nederlandse Goes, waar ze in een massasprint Barbara Guarischi en de toen nog Nederlandse Kim de Baat versloeg.
Ook toen was Arys al een tijdje uit het peloton weg geweest. Kort na haar overstap van de jeugd naar de elite in 2009 kreeg ze immers te kampen met hardnekkige maagproblemen. Na het aanpassen van haar eetgewoonten raakte het probleem opgelost en ondanks een inactiviteit van meer dan een jaar stond ze er op het BK van 2010 in Geel plots weer, met een derde plaats achter Liesbet De Vocht en Kelly Druyts.
In 2011 en 2012 werd het nog zoveel mooier met een Belgische en Europese titel. Wij waren er bij beide koersen live bij en tekenden in beide gevallen de eerste, emotioneel geladen woorden van Arys op. Een kort relaas van de mooiste momenten uit haar carrière.
26 juni 2011: BK in Hooglede-Gits
In de finale raakten Grace Verbeke, Lensy Debboudt en Katrien Van Looy voorop, maar na een aanval van Verbeke verdween de samenwerking. In de laatste honderden meters werd het drietal gegrepen. In de massasprint toonde de toen 20-jarige Arys haar snelle benen door Sofie De Vuyst en Lensy Debboudt te verslaan. Voor Arys was de titel ook een late revanche voor wat zich drie jaar eerder in hetzelfde Hooglede-Gits had afgespeeld. Na een millimeterspurt met Jolien D'hoore werd ze voor het vierde jaar op rij gehuldigd als Belgische kampioene bij de jeugd.
“Een uurtje na de podiumceremonie moest ik de driekleur plots afstaan aan Jolien. Ik ben daar nog altijd kwaad over”, zei ze na de huldiging in 2011. “Wat er toen gebeurd is, weet ik niet, maar het was in ieder geval respectloos. Nu heb ik revanche genomen en heb ik wat ik al het hele seizoen beoogde. Dit is zeker mijn mooiste titel ooit.”
11 augustus 2012: EK in Goes
Het Belgische team kwam aan de start met naast Arys ook Jolien D’hoore, Anisha Vekemans, Sanne Cant, Kaat Hannes, Jessie Daams, Eline De Roover en Steffi Lodewyks. Een hecht team, zo bleek. Toen in de slotronde Anna van der Breggen, Elena Cecchini en titelverdedigster Larisa Pankova 25 seconden voorsprong namen, leken de podiumplaatsen weg. De Belgische meisjes, die ook voordien al veel achtervolgingswerk hadden opgeknapt, reden echter als één blok en zo kwam het toch nog tot een hergroepering en massaspurt. Arys haalde het en was achteraf uiterst emotioneel.
“Dit is een titel van de hele ploeg”, was het eerste wat ze tot tranen toe bewogen zei. “Iedereen heeft in de slotronde gereden tot het op was, Jessie Daams knalde het laatste gaatje dicht. Velen zullen niet hebben verwacht dat wij zo als team zouden kunnen rijden. Ik weet het, met Jolien D’hoore lag ik in het verleden weleens in de clinch, maar gisteravond hebben we in groep alles uitgepraat. We beseffen dat we nog vaker samen de weg op moeten en we dan als ploeg moeten werken om resultaten neer te zetten. Deze keer was het in mijn dienst, omdat het parcours mij lag. Een volgende keer zullen de rollen omgekeerd zijn.”
Die volgende gelegenheden zijn er jammer genoeg niet echt meer gekomen. Het mag duidelijk zijn dat met Arys een kleurrijke, maar vooral talentvolle renster uit het peloton verdwijnt.
Filip De Greef - Foto's MVH
