Tien vragen aan... Bryony van Velzen

Op welke leeftijd ben je beginnen koersen en wat was de directe aanleiding?

“Ik ben gestart als eerstejaars juniore, toen was ik dus zestien. Tot en met mijn vijftiende heb ik op hoog niveau geturnd, bijna tien jaar lang. Na drie polsoperaties moest ik stoppen en op zoek gaan naar een nieuwe uitdaging. Via een vriendin van de middelbare school ben ik toen in aanraking gekomen met wielrennen.”

Waarmee combineer je jouw carrière als renster?

“Naast het wielrennen volg ik nog een opleiding, International Business meer bepaald. Ik ben momenteel bezig met mijn afstudeerstage en scriptie, bijna klaar dus! Hierna zou ik graag nog verder studeren.”

Hoe ziet je doorsnee week tijdens het seizoen eruit?

“Op maandag en/of dinsdag ga ik naar mijn stagebedrijf. De rest van het werk kan ik van thuis uit doen, ideaal! Op dinsdag- en vrijdagochtend ben ik altijd bij Reuvers Munstergeleen te vinden voor mijn kracht- en core stability training. Daaromheen heb ik dan natuurlijk mijn fietstrainingen. De overige tijd besteed ik graag met vrienden en familie, om een beetje balans te hebben, maar ook om tot rust te komen.”

Heb je enkele vaste trainingsritten of ben je constant op zoek naar nieuwigheden?

“Eigenlijk niet, mijn trainingsschema verschilt elke week wel. Het ligt er vooral ook aan welke wedstrijden in het vooruitzicht liggen en wat ik naast het fietsen nog te doen heb qua school en andere belangrijke afspraken. Mijn trainer, Aschwin van Oorschot, bouwt daar een schema omheen.”

“Intervaltrainingen doe ik het liefst alleen, omdat je dan lekker je eigen ding kan doen. Maar verder train ik wel het liefst samen met anderen, dat is toch gezelliger en de tijd gaat net wat sneller voorbij. Ik neem wel redelijk vaak dezelfde routes, maar bij ons in Zuid-Limburg gaat dat niet snel vervelen. Toch vind ik het ook leuk om nieuwe wegen te ontdekken, zoals in de Voerstreek of de Eifel of totaal ergens anders!”

Wat is voor jou de mooiste dameskoers en waarom?

“Dan denk ik toch aan de Amstel Gold Race, niet omdat het parcours mij zo super ligt, maar meer omdat het mijn thuiskoers is. Het is natuurlijk een prachtige koers op zich, maar je eigen trainingswegen en het zien van allemaal bekenden langs het parcours maken het toch wel speciaal.”

Je seizoen startte al meteen in januari in Australië. Heeft dat een grote impact gehad op je seizoensvoorbereiding? Zag die er helemaal anders uit dan andere jaren?

“Mijn voorbereiding voor de eerste koers van het seizoen was dit jaar wel wat korter dan andere jaren, vooral omdat ik eind oktober nog mijn laatste koers van het vorige seizoen in China reed en daarna drie weken rust heb gehad. Ik heb dus acht weken de tijd gehad om te trainen voordat we naar Australië vertrokken. Dat is wel een iets kortere periode dan normaal, daardoor was de opbouw ook wat ‘heviger’. In Australië hebben we echter ook veel uren kunnen maken. Een beetje te vergelijken met een trainingskamp in Spanje, alleen zaten er daar koala’s in de bomen en huppelden er kangoeroes rond.”

Je ploegleider Marc Bracke zei voor het seizoen dat hij jou dit jaar een grote stap ziet maken nadat je enkele jaren vooral in dienst van de ploeg hebt gereden. Zorgt dat voor extra druk of eerder voor een opstoot aan motivatie?

“Op dit moment zorgt dat vooral voor veel motivatie. Hij heeft veel vertrouwen in me en dat geeft een goed gevoel. Natuurlijk zal het ook druk geven als ik voor een uitslag zal moeten zorgen, maar ik denk dat het ook stilaan tijd is dat ik leer om daarmee om te gaan. Ik ben vooral heel blij met de kansen die ik krijg en ik hoop iets terug te kunnen doen door zelf mooie resultaten neer te zetten of de ploeg te ondersteunen in de jacht naar topprestaties.”

Als 19-jarige kwam je in België winnen in Haaltert en Sinaai. Waren dat momenten waarop je besefte dat je misschien wel een mooie toekomst had in het wielrennen?

“Die overwinningen had ik niet zien aankomen eigenlijk, maar dat maakt het misschien nog wel mooier. Vrij snel daarna kwam ik in contact met mijn huidige ploeg en dan ga je inderdaad wel nadenken over een leuke toekomst. Maar een van de grote toppers worden, daar durf ik alleen nog maar van te dromen op dit moment.”

Nederland is hét topland van het dameswielrennen. Is er tussen al die toppers één iemand waar je specifiek naar opkijkt en waarom?

“Er zijn in Nederland inderdaad heel veel grote namen, die ik stuk voor stuk bewonder. Maar als ik één iemand moet noemen, is het toch Annemiek van Vleuten. Haar doorzettingsvermogen is echt ongelofelijk. Haar overwinning in La Course afgelopen jaar bezorgde me echt kippenvel, zij is het grote voorbeeld als het gaat over ‘never give up’ en geloven in jezelf.”

Twee jaar geleden verbleef je lang in de Verenigde Staten. Wat heb je daar toen precies gedaan? Had dat geen vertragend effect op je wielercarrière?

“Twee jaar geleden zat ik in de wintertijd inderdaad in de States, Los Angeles meer bepaald. Ik was daar toen bijna vijf en een halve maand voor mijn buitenlandse stage van school. Ik denk niet dat het een vertragend effect heeft gehad op mijn carrière. Ik moest mijn koersseizoen toen wel iets eerder beëindigen, maar ik heb er anderzijds ook de hele winter in goed weer en een mooie omgeving kunnen trainen. En ik heb er veel over mezelf geleerd, dus ik denk eerder dat het me ten goede is gekomen.”